Iedereen heeft er wel één: een nieuwe of herontdekte passie dankzij corona. Misschien begon jij een moestuin, haalde je een kat in huis, ben je in een hondenkapsalon gaan werken of leerde je keramiek draaien.

Leila Hassouna begon met een textielcollectie. Daar droomde ze al jaren van, sinds haar opleiding textielontwerp in mineur eindigde: haar werk werd als 'te oppervlakkig' bestempeld; haar stage bij een Deense studio viel in het water. Ze ging aan het werk als stewardess en voedde zo haar inspiratie en ontdekkingsdrang.

Denemarken werd haar droomplek om interieurwinkels te bezoeken. Als ze iets kocht, bleek dat vaak een keukenhanddoek: een tastbare herinnering die makkelijk mee te nemen is.

Toen Leila merkte dat zelfs haar vrienden met een passie voor kunst en interieur saaie handdoeken hadden, groeide het idee om terug te ontwerpen: ze kon zich geen grotere voldoening inbeelden dan wanneer haar ontwerp gebruikt zou worden door mensen met oog voor schoonheid.

Met het gros van de vliegtuigen aan de grond in 2020 had Leila tijd over. In het voorjaar toonde ze voor het eerst haar tekeningen aan vrienden. Ze zocht naar ecologische stof, verf en verpakking en verkocht haar auto om de eerste bestelling te kunnen plaatsen. In november lanceerde ze haar collectie met 8 ontwerpen.

De reacties waren enthousiast: haar frisse patronen belandden in tal van magazines, op cadeaulijstjes en aanrechten.

Het idee om inspiratie binnen te smokkelen in dagelijkse taken leerde Leila in Scandinavië; de kleuren en titels van haar werk dromen van Marokko.

Zo krijgt elk ontwerp de naam van een persoon die haar nauw aan het hart ligt en zijn de volle, warme tinten een ode aan het land van haar vader.

In deze nieuwe reeks ontwerpen werkt Leila rond een vierkant, met een tegelpatroon als resultaat. Het diepe blauw is geïnspireerd door Le Jardin Majorelle, een prachtige plek in hartje Marrakesh.

De botanische tuin werd ontworpen in 1924 door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle, en ook het overweldigende blauw werd naar hem genoemd. Niemand minder dan Yves Saint Laurent was jarenlang eigenaar en verzorger. De plek en de kleuren maakten ook op Leila een diepe indruk.

Leila kiest namen van haar favoriete mensen als titels voor haar ontwerpen. "Dit patroon als behangpapier zou een ideaal cadeau zijn voor Alicia", dacht Leila. Haar jongere zus inspireert met haar minimalisme.

De structuur en intensiteit van het tweede ontwerp passen dan weer helemaal bij Leila's oudere zus Yasmine, die architecte is.

Leila laat de stof op grote rollen ecologisch textiel drukken, met ditto verf en naait vervolgens alles zelf in elkaar. Haar producten kregen het GOTS-label voor biologisch textiel.

Tot 30 juni is het duo Yasmine & Alicia te koop bij Quiet Company, aan een scherpe prijs, met een mooi deel voor Leila.

Ik leerde Leila kennen via de growfunding van Le Coq. Een set van haar handdoeken was één van de rewards in ruil voor steun aan het noodlijdende café. Het was mijn droom om Quiet Company te verrijken met objecten; toen ook Leila enthousiast was om samen te werken, was ik door het dolle heen.

Haar werk roept bij mij heerlijke vragen op: wanneer is iets kunst en wanneer design? Mag ik dat zelf kiezen? Wisselt dat doorheen de dag, als je een mooi gedrapeerd textiel oppakt om een glas af te drogen? Wil elke kunstenaar niet liefst van al dat haar/zijn werk je van dienst is, als inspiratiebron of speelgoed? 

Leila en ik maakten kennis via Zoom. Ik was onder de indruk van haar verhaal en herkende haar twijfels. Een textielcollectie uit de grond stampen wekt veel bewondering op, maar het gewicht van elke volgende stap is immens en duister. Elkaar een maand op sleeptouw nemen en inspireren, leek ons dan ook de ideale kruisbestuiving. 

Hoe je nooit stopt met dromen (*) maar er stap voor stap werkelijkheid van maakt, dat toont Leila mij. Ik help haar met zichtbaarheid en communicatie, want er is zoveel te tonen en vertellen... Houd @leilahassouna en @the.quiet.company in de gaten!