In het holst van de nacht gaat Stijn Seys op pad, in een straal rond 'zijn' Otegem. Hij zoekt op kaarten en rijdt langs afritten, industriële sites en betonnen Leieborders. Hij speurt naar desolate plekken die hem veelbelovend lijken, maar het kijken niet waard gevonden worden.

Hij stapt uit, neemt camera en zaklamp en gaat te voet verder op vergeten paden. Onderweg kijkt hij tien keer om en wordt deel van de omgeving. Zijn focus op die momenten kan hij met niets vergelijken.

Met minutenlange sluitertijden, soms zonder zelf een hand voor de ogen te zien, toont hij beelden als pauzeknoppen. Er is veel beton, vaak oud maar altijd krachtig. Doorgangen leiden naar nergens. Personages duiken op, zelfportretten ook. En steevast is het donker, tussen melancholie en rust.

Soms is hij een hele nacht op pad zonder één beeld te vinden, andere keren is de magie instant: een verlichte tunnel langs de Leie gaf mysterie in ruil voor 5 minuten sluitertijd.

Als een plompverloren sign of the times staat het bouwwerk kil én hoopvol te wezen. Waarom, voor wie en waarheen laten zich niet vragen, maar wat denk jij: zou het licht er nog steeds branden?

Geen beeld laat zich twee keer zien; elke kans beloont Stijn bovendien met slechts één of twee pogingen. Toch wil hij niet zuinig zijn, en weigert hij reeksen van terugkerende onderwerpen te maken.

De nacht waarin Lucid Dreams II gemaakt werd, was guur: de bomen worstelden met zichzelf en het licht. Het kon en ging alle richtingen uit: dansen en dreigen, luid en onduidelijk.

Het resultaat is verstilde chaos, die één keer plaatsvond en toch blijft duren.

Stijn fotografeert niet om begrepen te worden of te pronken met techniek. Zijn beelden zijn geen statements, maar tonen een verbeelding die even echt aanvoelt als de werkelijkheid. Autisme-realisme noemt hij het, kosmisch en toch zo aards dat je twijfelt of je erbij was.

Een boek leek de perfecte manier om je mee te nemen op zijn parcours, dus begon hij eraan. Een jaar lang bouwde hij aan Lucid Dreams, samen met Anja Hellebaut van Mentormentor.

In januari is het boek klaar; momenteel loopt via Voor De Kunst een crowdfunding. Ook wie maandkunst koopt, krijgt er een exemplaar van het fotoboek bij.

Scenes zonder begin of einde zijn het: Stijn bouwt in zijn boek Lucid Dreams een parcours om met zekerheid in te verdwalen. Nieuwsgierig zoek je naar een 'play'-knop, terwijl hij met een knipoog telkens weer de weg van oorzaak naar gevolg blokkeert.

Wie genoeg heeft tegengestribbeld, komt aan bij overgave en heimwee naar plekken waar je nooit was.

Van 7 tot 14 november beleef je Stijns werk in levende lijve, tijdens een tentoonstelling in de Kortrijkse Budatoren, samen met Lies Depraetere en Jacques Masy.

Tijdens oktober richt ik mijn volgspot op Stijn en de afgewerkte foto's die we kozen.

Geprint op mat papier kregen Lucid Dreams I en II een krijtachtig effect dat de texturen voelbaar toont. Ze zweven in bruin geschilderde baklijsten, helemaal naar de wens van Stijn, die als fotograaf en schrijnwerker weet wat hij wil.

Klaar om te verdwalen?