Er zijn van die dagen waarop alles samenkomt. Waarop kleine toevalligheden meebouwen aan betekenis, die maanden nazindert.

Zo'n dag beleefde Bibi Euse in december 2020 in Musanze, Rwanda. Op zoek naar planten voor een school in opbouw, bezocht ze een kwekerij en raakte ondergedompeld in een romantische sfeer met prachtige bloemen, alerte zintuigen en mensen om te herinneren. Ze kreeg zelf bloemen die dag, en de vraag om meter te worden van een nieuwe baby. "I felt so much love. I miss it so much".

Als Alice in Wonderland liep Bibi rond in de tuin: 'I felt like I wanted to touch everything'. Ze cirkelt om wat haar fascineert en maakt 'slechte' beelden tot het juiste zich aandient: de foto die al in haar hoofd zat. "When I know, I know".

Ze kijkt vaak omhoog door haar lens, om het licht te vangen. Kikvorsperspectief voelt natuurlijk aan: "I'm not very tall, so it's often my perspective. I feel closer to what my senses were seeking for." De rode bloemen waren gigantisch: Bibi stond recht om ze te fotograferen.

De beelden geven visueel genot af, een behaaglijk gevoel van comfort. Dat merkte ze tijdens de bewerkingsfase en nadien, nu ze ze terugziet: als natuurlijke origami roepen ze rust en geordende chaos op.

Een jaar eerder had Bibi Rwanda bezocht als toerist en ontstond de droom om er vrijwilligerswerk te doen. In september 2020 vertrok ze, voor wat uiteindelijk 6 maanden zouden worden.

Als vrijwilliger bij Our Sisters Opportunity en The Nyamirambo Women's Centre documenteerde ze de projecten en mensen van de community, vaak slachtoffers van de genocide. Zo hielp ze met de voorbereidingen voor de opening van een school, ontwierp ze een vertikale tuin en tafels voor naailessen. Ze motiveerde alleenstaande moeders, zoals ze haar eigen moeder ooit zag doen.

Bibi startte er Women Of The Hills: een homeware label waarvan de opbrengst deels naar het lokale onderwijs gaat. Ze droomt groot: van projecten en workshops met Rwandese en Belgische makers.

Of het nu in Medellín, Gent of Kigali is, er is weinig spannender en avontuurlijker voor Bibi dan planten en kleuren. Er lijkt wel een knop te zijn die ze helemaal kan opendraaien als haar zintuigen daar nood aan hebben: om de wereld op een zachtere, mooiere manier te zien dankzij een overdosis dopamine.

Zo'n reis in haar hoofd vraagt om muziek en wandelingen: gewapend met een playlist, koptelefoon en camera zoekt ze naar schoonheid om de kalme, psychedelische geluiden te vergezellen. "I wish people would see things the way I see them: it's so beautiful".

Bibi snakt ernaar om terug te gaan: de plek en de mensen hielpen haar om de cirkel rond te maken. "I'm a different person over there. I miss who I am over there."

Toen ik haar sprak over nieuw werk, wilde ze het liever gisteren dan vandaag lanceren. Wat ze verdient met de verkoop van deze beelden, komt terug tot leven als een vliegtuigticket of huur in Kigali.

Deze maand presenteren Bibi en ik twee nieuwe werken: tot 30 september zijn Muzanse (blue) en Muzanse (pink) maandkunst, aan een bijzondere prijs.

We zochten (en vonden) een afwerking die de werken ... áf maakt. De handgeschilderde kaders zijn speels én stijlvol: helemaal haar ding. 'Mijn' kunstenaars zo trots mogelijk maken op hoe hun werk de wereld in trekt, dat is dan weer helemaal mijn ding.

Wil je een dosis Muzanse in jouw huis of kantoor? Bestel je exemplaar in september; vanaf 1 oktober gaat de prijs omhoog.

Ook Bibi's andere werken hier bij Quiet Company, de prachtige Mango en Banana Plantation, krijgen een nieuwe prijs vanaf 1 oktober.