Als Alice in Wonderland liep Bibi rond in de tuin: 'I felt like I wanted to touch everything'. Ze cirkelt om wat haar fascineert en maakt 'slechte' beelden tot het juiste zich aandient: de foto die al in haar hoofd zat. "When I know, I know".
Ze kijkt vaak omhoog door haar lens, om het licht te vangen. Kikvorsperspectief voelt natuurlijk aan: "I'm not very tall, so it's often my perspective. I feel closer to what my senses were seeking for." De rode bloemen waren gigantisch: Bibi stond recht om ze te fotograferen.
De beelden geven visueel genot af, een behaaglijk gevoel van comfort. Dat merkte ze tijdens de bewerkingsfase en nadien, nu ze ze terugziet: als natuurlijke origami roepen ze rust en geordende chaos op.